نمی دانم ...
نمی دانم ... «هنو ز نمی دانم
چرا، گاهی
چشمانم آسمانی می شوند
چرا، گاهی
دلم بهانه ی پرواز می گیرد
می نشینم کنار پنجره ی انتظار
و به آسمان خیره می شوم
چه قدر کوچکم من ...»
امید در من موج میزند ... امید به فردایی بهتر برای همگان
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
